Axel Gústavsson

Færsluflokkur: Bloggar

siggi ormur

ánamaðkanir teygjast á nóttunni

þegar að siggi fer út að týna

hann hoppar út í gúmmí-stígvélunum sínum

stundum lendir hann í poll ef hann er heppinn

hann segir að það sé best að fara á milli fjögur-og-fimm því þá eru þeir mest á iði,

maðkarnir

siggi vill líka vera á sífelldri hreyfingu

honum finnst eins og hann ná hámarks einbeitingu á nóttunni

þá veit hann að hann er ekki að missa af neinu mikilvægu

það er líka mjög mikilvægt að fara beint eftir rigningu

annað væri eiginlega bara heimskulegt

helst milda

þannig að þeir nenni uppúr moldini

siggi keypti sprota og spítu sem hann nuddar í jörðina

slær svo sprotanum í spítuna

til að kalla á þá

þeir troða sér upp úr blautu grasinu

siggi grípur einn glóðvolgann

skoðar hann með stækkunargleri

kinkar kolli og segir,

“þetta er framtíðin,

fólk er að fara að borða þetta innan við tíu ár,

ég er að segja þér það.”

sá seinasti sem að siggi nappaði var víst mjög margmæltur

með hendur og fætur

er það þá ormur?

jarðskjálfti í vikivaki

hvað meinarðu?

afgreiðslumaðurinn er skýr,

ég meina það sem ég meina, pulsurnar eru ekki í pottinum.

hann er með kringlótt gleraugu, svart hár bundið í bollu og subbulegt skegg.

ég reyni að vera fyndinn,

er þá ekki bara tilvalið að setja þær í pottinn?

afgreiðslumaður andvarpar,

jú en það tekur smá tíma. allavega tíu mínútur.

það er allt í lagi ég hef fullt af tíma - get ég ekki bara stokkið heim og skilað sund dótinu mínu og komið svo til baka?

afgreiðslumaður svarar með öðru andvarpi,

… jú ætli það ekki…

ég fer út úr rauðu hornbúðini, smá svekktur eiginlega.

afhverju eru pulsurnar bara ekki í pottinum?

á meðan að ég velti þessu fyrir mér geng ég fram hjá manni sem er með ljótasta sjóvá buff sem að ég hef séð. hann er líka með verðlaunapening sem gæti alveg eins verið úr hókus pókus.

hann er allavega ekki einlægur. verðlaunapeningurinn það er að segja, ekki maðurinn.

hann, maðurinn, virðist alveg fínn en hann haltrar svolítið. kannski er þetta verðskuldaður verðlaunapeningur.

ég labba upp stigann heim en ég get ekki hugsað um neitt annað en afhverju pulsurnar voru ekki í pottinum til að byrja með. það er alveg pulsutraffík á kvöldin líka. ég hef oft farið inn í þessa búð um kvöld áður, beint eftir sund og séð fólk borða pulsur og bylsur og allt þar á milli.

ég er ekkert lengi að hengja upp sundfötin og handklæðið þannig ég fæ mér meira að segja vatnsglas til að drepa tímann áður en ég fer aftur niður stigann.

fyrir utan búðina er yfirgefið skó par og við hliðin á þeim er stórt bjórglas nema að það er fullt af hvítum, þykkum vökva.

ég næ ekki alveg að átta mig á því hvort þetta sé súrmjólk eða málning, en það er samt far eftir munnvik á glasbrúninni.

ég kem aftur inn í sjoppuna og spyr;

hver er staðan á þessum pulsum?

það voru greinilega vaktaskipti því það er kominn nýr starfsmaður. lágvaxinn, miðaldra kona með þétt tagl og mjög áberandi rauðar, hvassar gelneglur sem gætu örugglega blindað mig.

pulsunum? það þarf að setja þær í pottinn.

ég lyfti brúnum, hissa

ha?

...

okei

hvað tekur það langan tíma sirka?

afgreiðslukonan hugsar í smá en svarar

... svona þrjár mínútur kannski.

fyrir tólf mínútum voru það samt níu en ég kinka kolli, bíð inn í búðinni og skoða mig um.

það er eiginlega ekkert til boði. bara kattasandur. til hægri er bústinn maður í spilakassanum. hann blótar hratt á tungumáli sem ég skil ekkert sérstaklega vel en ég er viss um að hann er reiður út í það sama og ég.

að pulsurnar séu ekki í pottinum.

konan við kassann afgreiðir feðga á meðan og týnir saman glerhart nammi frá 2016 ofan í tannkremsgrænan, alltof síðan plastpoka og svo vigtar hún hann.

þeir eru ansi líkir í andlitinu. pabbinn er með koddalega ístru en sonur hans er hins vegar mjög grannur, kannski smá eins og njóli eða eitthvað.

hann er líka hærri en pabbi sinn,

með þyrilsnældu sem að snýst og snýst.

þrjú kíló af hlaupi.

þeir feðgarnir rölta út úr búðinni,

pabbinn heldur á nammipokanum og strákurinn heldur í taum sem er fastur við merkta ól á hund,

hundurinn gæti líka alveg verið rotta,

það er erfitt að velja á milli.

afgreiðslukonan segir við mig að veðrið sé búið að vera svo slappt og hún voni að það breytist fyrir mánudaginn því að þá á hún afmæli og ætlar sér að grilla.

grilla hvað? pulsur? ég spurði hana ekki að því en ég hefði kannski átt að gera það.

ég horfi á pulsupottinn og allan reykinn sem kemur úr honum.

þetta er alveg að fara að gerast.

afgreiðslukonan er byrjuð að undirbúa brauðið og laukinn.

á meðan spyr hún mig hvort ég hafi fundið fyrir jarðskjálftanum í dag og að hann hafi verið fimm komma fjórir.

ég hristi hausinn.

er það ekki svolítið mikið? hvernig varð ég ekkert var við þennan skjálfta?

hún tekur töngina og dregur blautu pulsurnar úr pottinum, hristir svo smá vatn af þeim áður en hún þjappar þeim í brauðið og spyr mig hvort ég hafi líka séð eldgosið,

ég held að hún sé að ljúga og segi einfaldlega nei,

hún kreistir allar sósurnar á pulsuna,

allar í réttri röð,

svo afhendir hún mér hana með skakkt bros á vör,

ég er alveg að fara að fá mér bita þegar að maðurinn við spilakassann slær fast í hann.

allt klinkið hristist inn í vélinni. pulsurnar í pottinum hristast og meira að segja búðin hristist.

afgreiðslukonan ætlar að skríða undir borð.

mér er alveg sama þótt þetta sé heimsendir eða ekki því þá dey ég allavega saddur og sæll og pulsurnar eru loksins komnar í pottinn.

slípið hættir aldrei

helvíti er þegar manneskjan sem þú ert núna hittir manneskjuna sem þú hefðir geta orðið,

þú ert skuldbundin/n/ð sjálfum/sjálfri/sjálfu þér að leggja þig allan/alla/allt fram

í eitt ár, minnsta lagi hálft

hversu öflug getur þú orðið sem manneskja?

tíu sinnum meira?

þrjátíu...

hver veit?

eina

leiðin

til þess

að

komast

að því

er að gera allt sem þú gerir...

með fullum krafti og trompi

fjárfesta í sjálfum sér

fjárfestu í sambandinu þínu

fjárfestu í heilsuni þinni

fjárfestu í vinnuni þinni

og gerðu bara hluti sem þú veist

að munu auka þína möguleika í lífinu

og þjóna þínu mikilvæga hlutverki

í heiminum

áfram með smjörið

haldið áfram að skína

slípið hættir aldrei!

gummi snickers

hindalundur

í súbarú legacy að borða hölk ís

matarlitað gums klessist við tennurnar mínar

og fyrr en ég veit er ég bara að naga pinnann

hann er samt furðulega góður líka

gummi snickers labbar tuskulegur út úr tíu ellefu í úlpu sem gæti verið úr fargó

á bakinu er gulur og blár poki merktur KÁ-A

hann heldur líka á tveimur mexíkóostum

vinir mínir kölluðu hann alltaf gumma snickers af því að einu sinni fundu þeir hann inn í búningsklefa að gráta og borða snickers á sama tíma, eftir að þeir skutu hann úr í asna

hann var líka alltaf fyrstur úr í gúmmí tarzan

sem var fínt því þá var ég næstfyrstur

ég spýti pinnanum út úr mér og hann límist við framrúðuna

sekk svo ofan í sætið til að þykjast ekki sjá hann

gummi byrjar að horfa í átt að bílnum mínum… eða ekki bílnum mínum

heldur bílnum sem ég sit í

bílnum hennar mömmu

KLANK!

stál skellur og gler splundrast í mýmarga búta, nokkrum skrefum frá þannig að gummi horfir þangað í staðinn

ryðgaður jepplingur stendur hálfur, eða varla það, út um verslunina… býflugan og blómið

gummi treður mexíkóostunum í vasana og hleypur upp að árekstrinum

eldri maður, bílstjórinn, stígur ringlaður út úr bifreiðinni með hendur á hausnum

hann lítur út fyrir að lykta eins og sex þúsund sígarettur og átta þúsund bjórar

en ómeiddur þannig séð

kannski aðallega í tómu andlegu tjóni

hann stendur á moldini og blómunum í bland við allt glerið

og nuddar svitann af fituga enninu sínu

gummi snickers spyr hann hvað hafi gerst

ég opna gluggann til að heyra svarið

bílstjórinn segir að hann hafi gleymt að setja í handbremsu og að bílinn hafi runnið af stað

áður en hann vissi var bílinn bara kominn inn í búðina

gamli ökumaðurinn hnoðast saman í skömmustulega kúlu þegar hann rifjar þetta allt saman upp

“alla búðina?” spyr gummi og bendir á litla jeppann inn í versluninni

gummi ásakar manninn um að hafa framið ómeðvitað innbrot, tekur svo einn mexíkóost úr vasanum og byrjar að borða hann hraustlega

ökumaðurinn stamar og fullyrðir að svo væri ekki og að hann hefði verið að versla vönd fyrir konuna sína

hann hallar sér aftur inn í jepplinginn og dregur út einhæfan blómvönd og hristir hann fyrir framan nefið á gumma snickers eins og hann sé að að sanna eitthvað fyrir honum

lögreglubíll og sjúkrabíll koma inn á bílastæðið

en ekki með ljósin á

ég fikta í takkanum á hurðinni og læt bílrúðuna stökkva upp og síga niður til skiptist

seinast þegar ég gerði þetta

var ég með puttann á milli.